Ik ben opgegroeid met keukens uit diverse werelddelen. Kipkerrie, karbonade maar ook pasta carbonara horen bij mijn wekelijks menu.
Opgroeien met Kipkerrie, Karbonade & Carbonara
Mijn leermeesters waren mijn oma’s, opa, ooms, moeder en vrienden uit diverse werelddelen. Hun keukengeheim is pure ingrediënten, blijf bij de basis, gebruik zoveel mogelijke verse producten uit de tuin, van het seizoen en…
stop er vervolgens liefde en trots in en je hebt soulfood.
Kenmerk is dat het je verwarmt en blij maakt.
De Surinaamse keuken kent vele geheime familierecepten voor het bereiden van Hindoestaanse bara’s, roti’s, maar ook saté, pom en andere Javaanse & Creoolse specialiteiten.
In mijn kinderjaren betekende opgroeien in een Hindoestaanse familie een leven grotendeels bepaald door familiewaarden, tradities, ambitie en een centrale plaats voor lekker eten. De Caraïbische elementen van genieten en uitbundigheid kwamen er later steeds meer bij.
Pompoen met kerrie bezorgde mij al in mijn kinderjaren de bijnaam ‘bigi bere jang pang poeng’ oftewel grote buik die pompoen eet. Als ik mijn lievelingsgerecht at, mocht ik niet gestoord worden, zat ik in een hoekje van de keuken op de grond met een bord tussen mijn benen geklemd.
Mijn Hindoestaanse opa maakte zelfs op gevorderde leeftijd flinterdunne roti’s gevuld met linzen in zijn schuurtje in Rotterdam-Zevenkamp. Mijn moeder is wereldberoemd om haar pom en cake. Mijn oom Prem en tante Rita om hun recept van doksa (eend), daal en nasi.
Mijn Nederlandse oma leerde mij de gezonde en lekkere Nederlandse keuken kennen. Aardappelen en groenten van het seizoen, goede jus, lekkere stamppotten. En natuurlijk haar wereldberoemde karbonades, draadjesvlees en gehaktballen uren pruttelend in een zwarte gietijzeren pan.
Mijn vrienden uit Italië, Spanje, Marokko, Turkije, de Antillen, Frankrijk lieten mij vol trots kennismaken met hun regionale specialiteiten. Mijn kennis van deze keukens ontwikkelde ik verder door mijn dierbare verzameling kookboeken.
Pssst… Om te kunnen beoordelen of het smaakt en genoeg is, blijft de Surinaamse gastheer of gastvrouw ongemerkt in de buurt. Zij eten vaak niet mee, het beste is voor de gast, ze zien het als een eer een goede maaltijd aan te mogen bieden.
Gastvrijheid in haar opperste vorm..